Benetton VS Mapuche.
Nederlands.
Wie is Benetton?
De Italiaanse kledingfirma Benetton is vooral bekend door haar "gedurfde" reclamecampagnes.
Maar het wereldwijd opererende bedrijf stinkt.
In het zuiden van Argentinie heeft Benetton bijna een miljoen hectare grond opgekocht.
De lokale bewoners, merendeels Mapuches (indianen), worden met harde hand verwijderd.
Zij roepen op tot solidariteit en acties tegen Benetton.
http://benetton.linefeed.org/
| 21 Juli 2004 Benetton Update (Nederlands). Hoe ontwikkeld zich het conflict tussen Benetton en de Mapuches in Argentinië? |
Eerder werd uitvoerig melding gemaakt van een conflict dat in Argentinië speelt tussen de firma Benetton en (grotendeels inheemse) bewoners in het zuiden van het land. Benetton heeft daar bijna een miljoen hectare land opgekocht en pest de oorspronkelijke bewoners, Mapuches, er vanaf.
Deze verzetten zich.
Zie voor allerlei achtergonden de website:
http://benetton.linefeed.org/
Een website met informatie over Mapuches-strijd:
http://www.mapuche.nl/
Er is een oproep om internationaal actie te voeren tegen Benetton: http://benetton.linefeed.org/archives/000092.html
Een proefproces van een van de families die weigert om verdreven te worden, is op 26 mei in het voordeel van
Benetton uitgevallen:
http://www.globalinfo.nl/article/view/377
Maar de strijd gaat natuurlijk door, of begint nu pas.
Een van de nieuwste ontwikkelingen is dat de Argentijnse nobelprijswinnaar en mensenrechtenactivist Adolfo Perez Esquivel zich met de zaak bezig is gaan houden. Hij heeft de gebroeders Benetton openlijk uitgenodigd om naar Argentinië te komen en onder zijn begeleiding het land te bezoeken waar het om gaat. Hij heeft ook verklaard bereid te zijn naar Italië« te reizen om hen uit te leggen wat het probleem is.
Nadat de brief van Perez Esquivel in de Italiaanse krant La Repubblica
verscheen, is er een storm van protest richting Benetton ontstaan. Steeds
meer mensen bestoken het bedrijf nu met eisen om wat aan het schandaal
in
Patagonië te doen.
De Benettons hebben zich daardoor genoodzaakt gezien te reageren. Luciano
Benetton, hoofd van de (bedrijfs)familie heeft verklaard dat de deur op
staat. Maar verder vinden ze dat al het land dat ze aangekocht hebben,
hun rechtmatige bezit is. (veel inheemse gemeenschappen bezitten geen
eigendomspapieren van de grond die ze altijd bewoond en bewerkt hebben).
Verder beweert de familie en het bedrijf dat ze juist investeringen en
werk naar Patagonië brengen en wordt de locale bevolking geadviseerd
om 'cooperaties
in handnijverheid' te beginnen...
SERPAJ, de mensenrechteninstelling van Esquivel, die ook een afdeling
in Italië heeft, verklaart echter dat Benetton zou moeten inzien
dat ze deel uitmaken van een geval van grote onrechtvaardigheid en dat
er hier sprake is van "een beschamende oplichting van de indianen
van Patagonië.
Met andere woorden: dit gaat nog een lange staart krijgen, en ook u kunt bijdragen aan een duurzame oplossing: http://www.benetton.com/storelocator/storelocator.jsp
| Nederlands: Benetton ontruimt Mapuches in Argentinië |
De multinational Benetton bezit enorme hoeveelheden grond in Argentinië, meer dan 900.000 hectares. Het grootste deel van deze grond ligt in het zuiden, in Patagonië. Hier leven en leefden de oorspronkelijke bewoners (onder andere Mapuches), lang voordat Benetton of de Argentijnse staat ook maar bestonden.
Sommige Mapuche gemeenschappen hebben geprobeerd terug te vechten en op het land te blijven wonen en te werken. Ze zijn met gewelddadig ontruimd. Op dit moment spant Benetton een rechtszaak aan tegen een Mapuche familie die weigert om van zijn eigen land te vertrekken. Uitgebreide informatie hierover kun je
vinden op de website:
http://benetton.linefeed.org
Een Nederlandse vertaling vind je hier:
http://benetton.linefeed.org/archives/000089.html
De rechtszaak begint op 7 mei
Benetton ontleent zijn macht grotendeels aan zijn internationale advertentiecampagne die het bedrijf op een of andere manier een progressief imago heeft gegeven. Er is niets progressiefs aan Benetton, het is een agressieve multinational die probeert zoveel mogelijk winst te maken.
Solidariteit is hard nodig. Een goede manier waarop mensen over de hele wereld actief kunnen worden, is door gebruik te maken van de eigen advertenties. Benetton is op veel plaatsen aanwezig:
op reclameborden, in de metro of op de bushokjes. En het bedrijf telt zo'n 5000 verkooppunten.
(zie: http://www.benetton.com/storelocator/storelocator.jsp).
Dat zijn de plekken waar het ware gezicht van Benetton onthuld kan worden, door eenieder die betrokken wil worden.
We willen iedereen die geen zin heeft om dit geval van "Business as usual" te accepteren, oproepen om iets te doen. We roepen ook mensen met creatieve kennis en ideeën op om nieuwe reclames te maken die commentaar geven op Benetton's werkelijke praktijk.
Als je ze maakt, stuur ze dan op naar boycottbenetton@riseup.net Ze zullen dan op de website verschijnen en mensen die er lokaal gebruik van willen maken, kunnen ze dan downloaden.
Multinationals als Benetton bezitten deze wereld niet, ze denken dat alleen maar. Samen kunnen we ze tegenhouden.
We stellen de dag van 7 mei voor als dag van wereldwijde actie tegen Benetton. Vele verschillende soorten actie kunnen voor die dag bedacht worden. Natuurlijk kunnen mensen die dat willen ook al eerder acties doen. De oorspronkelijke bewoners moeten verdedigd worden tegen de multinationals. Het neoliberalisme breidt zich nog steeds uit.
| Benetton actief op Mapuche gebied. United Colours van de landroof Datum Publicatie: 25.03.2004 23:06 Auteur: Sebastian Hacher |
Patagonië kent een lange geschiedenis van onderdrukking. De veroveraar-bedrijven achter de huidige nieuwe ronde van onteigeningen zijn, echter, bekender vanwege hun belangstelling voor nobele zaken dan om hun niets ontziende aanpak van onroerend goed, schrijft Sebastian Hacher.
Benetton in Patagonië
In het uiterste zuiden van Argentinië ligt Patagonië, een gebied dat elk denkbaar klimaat en terreingesteldheid kent, van turkooisblauwe rivieren en meren tot woestijn en gletsjers. Aan de voet van de Cordillera, de met smetteloze sneeuw bedekte bergketen van de zuidelijke Andes die Argentinië en Chili scheidt, ligt de uitgestrekte en vruchtbare vlakte van de pampa's, waarop schapen en runderen grazen.
In deze streek wonen de Mapuches. Gekend als 'Gente de la Tierre' (Mensen van de Aarde), heeft deze inheemse bevolking zo'n 10.000 jaar aan beide zijden van de bergen geleefd zonder zich te hoeven bekommeren om hun nationaliteit. Gedurende de laatste 500 jaar hebben zij voortdurende invasies, pogingen tot uitroeiing en landroof weerstaan. In 1879 werden meer dan 1300 Mapuches uitgemoord en werd hun land in een uitroeiingsoorlog, de 'Conquista del Desierto' (Verovering van de Woestijn), geconfisqueerd ten behoeve van de Engelse immigranten. Gedurende deze campagne deelde de Argentijnse staat het grootste deel van het gestolen land op in kavels van 8.000 vierkante kilometer en schonk meer dan 41 miljoen vierkante kilometer aan minder dan 2000 kolonisten. In de daarop volgende jaren werd Patagonië een privé-domein voor buitenlandse en Argentijnse landeigenaren. Gedecimeerd waren de overlevende Mapuches veroordeeld te leven op de armste grond en vluchtten zij naar de koudste en minst gastvrije gebieden langs de bergketen.
Vandaag de dag zien de Mapuches zich geplaatst voor een nieuwe verovering nu rijke Europeanen en Noord-Amerikanen arriveren om profijt te trekken van de lage prijzen en van de open economie, die in de jaren '90 onder het gobaliseringsgezinde presidentschap van Carlos Menem tot stand kwam. De laatste jaren zijn figuren als Ted Turner, Jerry Lewis, Sylvester Stallone, Christophe Lambert en George Soros de nieuwe landheren van Patagonië geworden.
Deze instroom van beroemdheden en zakenmagnaten leidt tot een neokoloniale landroof van het weinige territorium dat nog in handen is van de Mapuches. Rogelio Fermín, een Mapuche-boer, beschrijft de meest recente afzettingen: 'Hier hebben ze alles omheind wat ze hebben wilden. Was het een mooie vallei dan eigenden ze hem zich om die reden toe, waren het mooie pampa's, dan pikten zij ze in. Ze lieten ons op de stenen, op de slechtste gronden.'
United Colours van het onroerend goed
Onder de nieuwe eigenaars van Patagonië onderscheiden zich twee broers, zowel vanwege de hoeveelheid grond die ze hebben weten te kopen als vanwege de overeenkomst die ze hebben gesloten met de omwonende Mapuche families. Deze twee broers zijn Carlo en Luciano Benetton.
De Benotton groep is momenteel de grootste landeigenaar van Argentinië met 900.000 hectares (een gebied zo groot als 900.000 voetbalvelden) in het aan hulpbronnen rijke Patagonië. Met 9% van de beste bouwgrond van de regio is hun grondbezit 40 maal het oppervlak van de hoofdstad Buenos Aires, de tweede grootste stad van Latijns Amerika. Benetton bezit niet alleen kledingwinkels in 120 landen, maar controleert ook snelwegen en telecommunicatiebedrijven in Europa. Met in totaal 7.000 verkooppunten en productiecijfers van 100 miljoen artikelen per jaar bedragen de gemiddelde jaarinkomsten van Benetton 7 miljard euro.
'Patagonië geeft me een verbijsterend gevoel van vrijheid,' zei Carlo Benetton toen hij bezit nam van zijn nieuwe Argentijnse territorium. Maar de Benettons ontvangen meer revenuen uit hun farmland: Bentton's 280.000 schapen produceren 6.000 ton wol per jaar, tien procent van hun productiebehoefte. Voor het totaalbedrag van miljoen kocht Benetton het Britse Compañía Tierras del Sur Argentina S.A. in 1991 uit, door de lokale bevolking eenvoudigweg 'La Compañía' genoemd. In ruil voor land dat 13.000 jaar door de Mapuches bewoond was, bouwde Benetton in 1992 het Leleque Museum, om 'verslag te doen van de geschiedenis en de cultuur van een mythisch land'.
De Mapuches en Benetton
Zevenhonderd meter verwijderd van het Leleque Museum wonen de Curiñancos, een Mapuche familie die de pech had zich aan de verkeerde kant van Benetton's 'verbijsterende gevoel van vrijheid' te bevinden. Na de onteigening van hun land in de 19de eeuw trokken veel Mapuches naar de steden, waar ze fabrieksarbeider werden, en bleven enkelen achter als boer voor eigen onderhoud, terwijl vandaag, onder Benetton, sommige Mapuche boeren tegen een hongerloontje in de wolproductie werken. Zoals andere Mapuches maakte Curiñanco de reis naar de stad. Geboren en getogen in Leleque, verhuisde hij later naar het nabijgelegen Esquel. Na aan den lijve de ellende ondervonden te hebben als gevolg van Argentinië's economische crisis in december 2001, besloten de 52-jarige Atilio en zijn vrouw Rosa terug te gaan naar hun land. Zij wilden proberen hun eigen voedsel te kweken, vee te fokken en een kleinbedrijf te starten.
De Curiñanco's namen contact op met het Instituto Autárquico de Colonización (IAC), een onroerend-goedkantoor van de overheid, om toestemming te vragen een stuk bouwland, Santa Rosa geheten en dat tegenover het land van Benetton ligt, in gebruik te mogen nemen. Het was de Mapuches algemeen bekend dat het om niet bezet inheems grondgebied ging en het IAC bevestigde dat mondeling. Na acht maanden afwachten hadden de Curiñancos echter nog geen schriftelijk antwoord over de eigendom van de Santa Rosa ontvangen. Toen het IAC in augustus 2002 eindelijk bericht stuurde aan de familie dat 'informatie was verkregen die ons ertoe brengt aan te nemen dat het perceel een bedrijfsbestemming heeft' en dat het 'ons belang is het te bestemmen voor een kleinbedrijf', besloten de Curiñancos hun plan door te zetten.
Op 23 augustus presenteerden ze zich in Chubut op het bureau van de politie van Esquel en meldden daar dat zij bezit zouden nemen van de Santa Rosa. Diezelfde middag begon een groep landarbeiders met de weinige middelen die ze hadden het land te bewerken, te ploegen, te zaaien en dieren te houden. Op 30 augustus verklaarde het plaatselijke kantoor van Benetton, echter, dat de Santa Rosa eigendom was van hun bedrijf. Benetton bracht een rapport uit waarin beweerd werd dat de grond niet gebruikt mocht worden om vee te fokken en gaf te kennen het voornemen te hebben de zeggenschap over het perceel te gaan uitoefenen. Na twee maanden ontmantelde de politie te nederzetting en legde beslag op de eigendommen van de Curiñancos en de familie keerde terug naar Esquel. Tot op de dag van vandaag gebeurt er niets op de grond rondom de bezittingen van de Benettons.
'Wij gingen naar het land zonder iemand kwaad te doen,' zei Atilio. 'We hebben geen afrastering doorgeknipt, wij zijn niet in de nacht gegaan, we hebben ons niet verstopt. We hebben afgewacht of er iemand ons kwam zeggen dat ze er problemen mee hadden, om ons documenten voor te leggen waaruit bleek dat het land van iemand was, maar er kwam nooit iemand.'
Voor de advocaat van Benetton, Martin Iturburu Moneff, ging het echter niet om een politiek geschil maar louter om een 'publiek delict' en dat de handelswijze van de Curiñancos iedere wettelijke basis ontbeerde: 'Suggereren dat teruggave van onrechtmatig verkregen land de waardigheid zou herstellen van een familie, die probeert rond te komen, zou de mensen alleen maar op het verkeerde been zetten. Dat verdraait de zaken.' Weken later verklaarde hij aan de pers: 'De relaties tussen de Compañia en de Mapuches is uitstekend... Dit is de eerste keer dat we een probleem over het land hebben gehad.' The Curiñancos zeiden echter dat zij naar het land terug zouden keren dat van hen was afgenomen en dat zij weigerden de Benettons de geschiedenis opnieuw te laten schrijven.
Op 26 november 2002, meer dan een jaar na de uitzetting en na een intensieve campagne van de Curiñanco-familie, hadden zij een ontmoeting met de vice-president van La Compañía, waarin deze zei dat hij de Benettons wilde voorstellen de aanklachten tegen hen te laten vallen als zij in ruil daarvoor hun pogingen het land terug te krijgen zouden staken. Overtuigd van hun gelijk antwoordden de Curiñancos afwijzend: 'Zelfs als we ervoor naar Italië moeten, we zullen doorgaan te vechten voor ons land.'
Leleque: De volgende uitzetting?
Aan de andere kant van de stoffige snelweg, tegenover het land van de Santa Rosa, moet de 85 jaar oude moeder van Atilio, Doña Calendaria, over de afrastering van het landgoed van de Benettons klimmen om bij het water te kunnen van het enige riviertje in de omgeving. 'De weg naar de rivier de Chubut is een lokale weg die niet afgesloten zou moeten zijn,' zegt Laura, een buurtbewoonster die al 40 jaar in de streek woont. Ze beschrijft hoe de streek veranderde sinds de Benettons het land in 1991 kochten: 'Ze hebben drie hekken met sloten geplaatst en je moet hen toestemming vragen om erdoor te mogen. Je kan alleen maar gaan vissen als je toestemming hebt, want je mag er niet zomaar in. Aan het andere einde van het landgoed wonen een paar families, maar die kunnen er niet uit via het grondgebied van de Benettons. Ze moeten er omheen, een tocht van 90 kilometer.'
Leleque is een dorp van 8 families, waarvan de meesten, maar niet allen, Mapuches zijn. Voorheen werkten ze voor de Argentijnse spoorwegen als laders van wol, leer en andere goederen die naar de hoofdstad werden vervoerd. In 1992, een jaar nadat Benetton het omringende land had gekocht, werd het laadstation van Leleque gesloten. 'Dit was vroeger een heel mooi stadje, maar nu lijkt het meer op een kerkhof,' zegt de buurvrouw van Doña Calendaria, Pichón Llancaqueo. Toen het laadstation werd opgeheven, werd het stromend water voor de families afgesneden en de politie stopte haar dienstverlening in de streek. Het plaatselijke kerkhof behoort nu tot het landgoed van de Benettons, in de tuin van het Leleque Museum. Zonder werk, drinkwater en land om hun voedsel te verbouwen hadden de bewoners van Leleque alleen nog hun dieren om hen te helpen overleven. Toen nam de staat in september 2003 ook nog een resolutie aan waarbij het de dorpsbewoners verboden werd dieren te houden. In dezelfde maand ontvingen de 50 bewoners van Leleque de aanzegging van de spoorwegen, die eigendom is van de staat, dat ze drie maanden de tijd kregen om hun dorp te verlaten om plaats te maken voor een toeristische attractie, precies in de huizen die zij bewoonden.
Dit toeristenproject, dat de steun heeft van de provincie Chubut, bevat onder andere het opnieuw in werking stellen van de in onbruik geraakte spoorweg voor een begeleide rondreis door Patagonië. Hoewel provinciale autoriteiten ontkennen dat het project verband houdt met Benetton zal een van de belangrijkste onderdelen van de tour een tocht zijn door het schilderachtige landschap dat nu in hun bezit is. De officiële beschrijving van het project luitd: '... een echte tocht door de oorsprong van de streek, beginnend bij El Maiten en dan richting Leleque. Daar zult u het Leleque Museum bezoeken, waar u kunt genieten van een Patagonisch asado (Argentijnse barbecue), en de farm van de Benettons.' Om plaats te maken voor al dit authentieks zal ook de school voor de achttien leerlingen van Leleque gesloten worden.
Terwijl de staat herhuisvesting voor de uitgezette bewoners belooft, presenteert Miguel Mateo, de woordvoerder van de Ferrocarril Provincial de Chubut (Provinciale Spoorwegen van Chubut), het hele proces als een eenvoudige herschikking: 'Ik houd niet van het woord uitzetting, dat houdt in dat mensen op straat gegooid worden.' Maar afgaand op de staat van dienst van de provincie is zelfs dat niet gegarandeerd. Niet overtuigd door de retoriek zijn de bewoners van Leleque begonnen zich te organiseren. Ze wijzen erop dat andere lokale gemeenschappen in het territorium van de Mapuches, zoals de mensen van Nahuelpan, op hun land mochten blijven en opgenomen zijn in de toeristische initiatieven die gebruik maken van hun spoorwegstation. 'Het verschil is,' zeggen zij, 'dat die andere stations niet omringd zijn door het grondgebied van de Benettons.'
Website van de auteur.
Zie ook: De Ware Kleuren van Benetton (dossier van de Schone Kleren Campagne).
Dit artikel verscheen eerder in Metamute
Vertaling: Peter Gelauff, Noticias
http://www.globalinfo.nl/article/articleview/338/1/1/