http://www.mapuche.nl/
 

mei.
29
2005
Amnesty International Jaarboek 2005.
Chili :: Inheemse Mapuche-activisten werden slachtoffer van
mensenrechtenschendingen.

‘Door een gebrek aan leiderschap komen regeringen hun belofte van een wereldorde gebaseerd op mensenrechten niet na. Ze volgen een gevaarlijke, nieuwe agenda, waarbij de taal van vrijheid en gerechtigheid gebruikt wordt voor een beleid gestoeld op angst en onveiligheid. Daarin wordt zelfs geprobeerd de definitie van marteling te herschrijven’, aldus Amnesty International bij de presentatie van haar Jaarboek 2005.

Uit het jaarboek blijkt dat voor veel regeringen 2004 in het teken heeft gestaan van terrorismebestrijding, vaak ten koste van naleving van mensenrechten. Het gebruik van buitensporig geweld tegen burgers in Oezbekistan is daarvan het meest recente voorbeeld. Daarbij besteedt het jaarboek nog nauwelijks aandacht aan allerlei maatregelen tegen terrorisme die in voorbereiding zijn, zoals in Nederland. ‘Een van die beoogde maatregelen: de toekomstige strafbaarstelling van "het verheerlijken of vergoelijken van ernstige terroristische misdrijven" (apologie) zou een ernstige inbreuk op de vrijheid van meningsuiting kunnen betekenen’, zo zegt Amnesty International.

Voorwoord

Door Irene Khan, secretaris-generaal van Amnesty International
In september 2004 luisterde ik in een tijdelijk opvangkamp buiten El Jeniena in Darfur (Sudan) naar een vrouw die de aanval op haar dorp door regeringsgezinde milities beschreef. Daarbij werden zoveel mannen gedood dat er niemand over was om ze te begraven, en vrouwen moesten die trieste taak op zich nemen. Ik luisterde naar jonge meisjes die waren verkracht door de milities en vervolgens verstoten door hun eigen gemeenschappen. Ik luisterde naar mannen die alles hadden verloren, behalve hun waardigheid. Het waren eenvoudige dorpsmensen. Ze wisten misschien niet tot in detail wat er precies onder “mensenrechten” wordt verstaan, maar ze wisten wel degelijk wat “gerechtigheid” betekent. Ze konden niet bevatten waarom de wereld niet ingreep om ze uit hun lijden te verlossen.

Darfur is eens te meer een voorbeeld van de dodelijke combinatie van onverschilligheid, normvervaging en straffeloosheid die het hedendaagse mensenrechtenlandschap kenmerkt. Mensenrechten zijn niet alleen een wens die niet in vervulling is gegaan, maar ook een belofte die niet is nagekomen.

Verantwoordelijkheden hebben geen grenzen
Inleiding - Eén van de meest ingrijpende gebeurtenissen van 2004 vond plaats toen het jaar op zijn eind liep. In eerste instantie bracht de wereldwijde reactie op de tsunami van tweede kerstdag voorzichtig optimisme teweeg over een opkomend gevoel van mondiaal burgerschap. Er waren aanwijzingen voor een groeiend bewustzijn dat alleen multilaterale actie kan bijdragen aan veiligheid voor iedereen op aarde. Deze reactie van de internationale gemeenschap op de tsunami, waaronder de reactie van gewone mensen, stond echter in schril contrast met het niet adequaat reageren op andere wereldwijde crises waarbij in 2004 vergelijkbare aantallen slachtoffers vielen.

Chili

Staatshoofd en regeringsleider: Ricardo Lagos
Doodstraf: afgeschaft voor gewone misdrijven
Internationaal Strafhof: ondertekend
VN-Vrouwenverdrag: geratificeerd met voorbehouden
Facultatief Protocol bij het VN-Vrouwenverdrag: ondertekend

De berechting van verantwoordelijken voor mensenrechtenschendingen uit het verleden verliep nog altijd traag, ondanks enkele positieve ontwikkelingen. Marteling en mishandeling bleven zorgen baren. Inheemse Mapuche-activisten werden slachtoffer van mensenrechtenschendingen.

Direct naar de jaarboekteksten

http://www.amnesty.nl/