12 augustus 2010 (MO) - Een twintigtal activisten heeft vanmiddag de Chileense ambassade in Brussel bezet. In meer dan twintig landen betuigen mensen vandaag hun steun aan de Mapuche, en meerbepaald aan de 32 politieke gevangenen die al een maand in hongerstaking zijn.
De Mapuches worden gevangen gehouden op grond van de antiterrorismewetgeving van ex-dictator Pinochet. Ze vinden dat zij het slachtoffer zijn van een onrechtvaardige vervolging op grond van een politieke agenda.
De hongerstaking werd eerst gevoerd door 15 personen in drie verschillende gevangenissen: Temuco, Concepción en Valdivia, drie steden in het zuiden van Chili. Zij zijn ondertussen bijgestaan door andere Mapuche-gevangenen uit de gevangenis van Angol, eveneens een stad in het zuiden van Chili. Sommigen zitten al meer dan anderhalf jaar in hechtenis.
Het ziet ernaar uit dat binnenkort zich?nog meer Mapuches aansluiten bij de hongerstaking. Zij hopen zo de aandacht voor hun situatie zowel nationaal als internationaal aan te scherpen.
De Mapuchegevangenen zijn vastbesloten om hun hongerstaking zo lang?mogelijk vol te houden, ondanks dat deze bemoeilijkt wordt door de strengste winter in jaren in de regio. Daarnaast klagen vele gevangenen ook over psychologische druk vanwege de Chileense staat.
Zo worden vele gevangenen opgesloten in gevangenissen ver van hun familie. De verspreiding van de gevangenen over heel het nationale grondgebied zou deel uitmaken van een bredere tactiek om alle banden te verbreken tussen de Mapuchegemeenschappen en hun vertegenwoordigende organisaties.
Verschillende drijfveren.
De politieke gevangenen willen met de hongerstaking zowel de aandacht vestigen op als een einde maken aan verscheidene wantoestanden waarvan zij het slachtoffer zijn. “De directe aanleiding voor deze drastische en uiterste vastbeslotenheid om over te gaan tot deze hongerstaking ligt in de onrechtvaardige politieke en gerechtelijke vervolgingen, de psychologische en fysieke martelingen en de vernederende behandeling en omstandigheden in de gevangenissen”, aldus de hongerstakers in een gezamenlijk communiqué.
Maar de diepere drijfveren van hun hongerstaking gaan veel verder dan de situatie binnen de gevangenismuren. In hetzelfde communiqué stellen zij: “In het verlangen de Mapuche-beweging te vernietigen, hebben jullie (De Chileense staat, nvdr) de rechtvaardige strijd van onze gemeenschappen gecriminaliseerd, ons gevangen gezet en wrede dictatoriale en fascistische wetten opgelegd.”
De politieke Mapuchegevangenen verklaarden enkel bereid te zijn te stoppen met hun hongerstaking wanneer op hun eisen zou worden ingegaan. En deze eisen zijn veelerlei.
Eerst en vooral is voor de Mapuchegevangenen een dubbel gerechtelijk proces van kracht. Het dubbele proces, enerzijds door het openbare ministerie en anderzijds door de militaire rechtbank, vormt in vele gevallen een schending van de internationale rechtsverdragen. De hongerstakers eisen de onmiddellijke stopzetting van gerechtelijke vervolgingen binnen militaire rechtbanken in rechtszaken tegen het Mapuchevolk.
Ook vragen zij het onmiddellijk stopzetten van de ‘Ley antiterrorista’, de antiterreurwet die afstamt uit het tijdperk van de dictatuur. Deze wet is sinds het einde van de dictatuur uitsluitend toegepast op de Mapuchebevolking. Hierdoor kunnen zij veel langer in hechtenis worden gehouden zonder?enige vorm van proces. De Mapuchebevolking ziet deze wet als een instrument van repressie en discriminatie, en als middel tot criminalisering van hun sociale strijd.
Daarnaast eisen zij de vrijlating van alle politieke Mapuchegevangenen die nu worden vastgehouden, de demilitarisering van de gebieden van de Mapuchegemeenschappen en erkenning van hun politieke en territoriale rechten.
Nationale en internationale druk.
“Met mijn hongerstaking wil ik de Chileense regering confronteren. Ik eis dat zij het probleem van de politieke Mapuchegevangenen op dezelfde manier benaderen als zij gedaan hebben tegenover de dissidente Cubaanse politieke gevangenen”, stelde Andrés Gutiérrez Coña, een 20-jarige hongerstaker.
Vanuit dezelfde gedachtengang begaf zich vorige week ook een Mapuchedelegatie richting de Spaanse ambassade in Santiago om een zelfde inspanning te eisen als hun inspanningen tegenover de Cubaanse politieke gevangenen. De Mapuchebevolking kan het immers niet vatten dat de Chileense staat haar bezorgdheid uitspreekt over de politieke gevangenen in Cuba, en over het verlenen van gratie aan schenders van de mensenrechten tijdens het dictatoriale tijdperk, terwijl zij de situatie van politieke Mapuchegevangenen in de doofpot stopt.
Ook klopte vorige week een kleine delegatie van Mapuches aan bij het Mechanisme van Experts over de Rechten van Inheemse Volkeren van de Verenigde Naties, in Genève. Zij legden daar de toepassing voor van de antiterrorismewet, het bestaan van folteringen van kinderen en vrouwen, het bestaan van tweevoudige processen en de moord op Mapuches in het kader van de strijd voor grondgebied als bewijzen van allerhande wantoestanden. Zij eisten dat deze wantoestanden onderzocht zouden worden als inbreuk op de rechten gesteld binnen het Verdrag van de Inheemse Volkeren en binnen het Verdrag 169 over inheemse volkeren van de Internationale ArbeidsOrganisatie (IAO), beiden geratificeerd door de Chileense regering.
Op 21 juli kregen de politiek gevangenen in de gevangenis El Manzano, Concepcion, het bezoek van Alejandro Navarro, de senator voor deze zone. Kort daarna deed de senator een oproep aan het Chileense parlement om aandacht te verschaffen aan deze situatie, en hij waarschuwde de regering om deze feiten te kaderen en te handelen alvorens de effecten van de hongerstaking groter zouden worden.
“Dit is geen politieke beweging, maar wel een beweging die opkomt voor het behoud en de terugwinning van hun grondgebied, binnen een zaak die ik als legitiem beschouw. Deze strijd stelt een absoluut antidemocratisch en onrechtvaardige procedure in vraag tegen de 106 politieke Mapuchegevangenen, waarvan er 36 veroordeeld werden met de antiterroristische wet”, aldus senator Navarro. Hij stelde voor een dialoog te organiseren tussen de regering en de Mapuchebevolking.
Zowel nationaal als internationaal lijken de hongerstakers met hun actie erin te slagen hun situatie in de schijnwerpers te zetten en zo hun regering onder druk te zetten. Toch heeft de Chileense overheid 15 dagen na het begin van de hongerstaking nog steeds niet?gereageerd op de eisen van de Mapuchegevangenen om een einde te maken aan?de wantoestanden waar de Mapuche-indianen het slachtoffer van zijn.
http://www.mo.be/index.php?id=63&tx_uwnews_pi2[art_id]=29400&cHash=a9d9427236
|
